Deze week ben ik gestart met een derde kuur om de Lyme of eigenlijk de borrelia bacterie in mijn lijf de baas te worden. Dit keer niet met de antibiotica Doxycycline, maar nogmaals met de oertinctuur Dipsacus of Kaardebol aangevuld met het mineraal Zeoliet, groene sappen, chlorella, heel veel warm water en de supplementen magnesium en vitamine D en extra vitamine C die ik normaal al neem. Dit allemaal om te ontzuren en te ontslakken. Daarnaast gebruik ik weer probiotica om de darmflora goed te houden.
Naast wat ik inneem ben ik ook bezig met zelfhealing en zelfonderzoek naar mijn chronische stress of misschien zelfs wel mijn stress trauma.
Ik ben namelijk overtuigd dat de ziekte van Lyme me niet zomaar overkomen is, maar dat ik het nodig had om patronen te doorbreken.
Ook al heeft mijn lijf mij de afgelopen 7 jaar al behoorlijk wat waarschuwingen gegeven, ik ben er toch weer overheen gestapt, terwijl ik dacht het echt anders te doen. Na iedere hartklacht, bezoek aan cardioloog, burn-out verschijnselen en waarschuwing van mijn mesoloog, dacht ik vanuit het diepst van mijn hart het anders te doen.
Nu heb ik echt geen keus meer, want mijn lijf schakelt me uit. Net als toen ik migraine aanvallen had. Kortsluiting, het licht gaat uit en ik kan alleen nog maar doodziek gaan liggen in het donker en mezelf wel iets aan willen doen om de pijn te eindigen. Na een migraine aanval kon ik na twee dagen weer functioneren en pakte ik het leven weer op. Nu met Lyme in mijn lijf kan ik niet meer functioneren zoals hiervoor, alleen maar anders, en dat is een nieuwe gewaarwording waar ik langzaam aan begin te wennen.
Dus naast de kuur, de selfhealings en zelfonderzoek is nog steeds rust een key-woord. Iedere dag. Het begint te wennen, maar er is nog geen overgave.
Geef een reactie