Mijn ziel is al een tijdje op deze aardbodem aanwezig. Mijn hoedanigheid in dit leven zag het licht op 13 augustus 1969. Op een woensdagmiddag net na tweeën begon van mijn leven hier op aarde.
Waarom begin ik helemaal bij mijn geboorte? Omdat daar ook direct mijn zielwerk begint. Vanaf dat ik me bewust dingen kan herinneren, en na gesprekken met mijn moeder over vroeger, weet ik dat ik in mijn babykamer mijn eerste zielsfluisteringen had. Mijn grootste leermeester was mijn oma. Moeder van mijn vader die ik nooit op aarde heb gekend, maar wel altijd heb gezien, heb gevoeld en mee kon communiceren.Mijn hele kindertijd tot aan mijn pubertijd wist ik niet beter dat dit heel normaal was.
Toen ik naar de middelbare school ging, werd ik mij bewust dat niet iedereen ervoer wat ik ervoer en ik begon me iets meer af te sluiten, want ik wilde vooral normaal zijn. Als meisje uit een Indische familie waar spookverhalen uit Indonesië regelmatig de boventoon voerde en de ervaring dat je als puber met vrienden en vriendinnen horrorfilms gaat kijken, werd ik bang voor mijn ervaringen.
Op mijn vijftiende was ik op 120 km afstand in contact met mijn stervende nichtje en dat was een heel mooi gesprek en proces waar ik heel dichtbij mocht komen, maar toen de connectie werd verbroken en zij overging en ik weer in mijn normale hoedanigheid terug was, schrok ik me een hoedje en raakte ik redelijk overstuur. Dit had ik nog niet zo heftig meegemaakt en ik besloot dat ik dit nooit meer wilde ervaren. De zielen namen mijn boodschap aan en hebben mij tot aan mijn dertigste met rust gelaten.
Vanaf dat moment tot aan mijn dertigste, waar ik op een kruispunt in mijn leven was beland, ben ik niet meer ‘hier’ geweest. En als ik terugkijk op die 15 jaar van mijn leven, lijkt het wel een film. Alsof ik er naar kijk, maar ik het zelf niet ben.
Vanaf mijn 30ste startte mijn nieuwe, bewuste leven. Ik ging andere keuzes maken en maakte weer contact met mijn ziel. Wat wil ik echt? Waar word ik blij van? Keuzes gemaakt die mijn leven op zijn kop hebben gezet, wat niet altijd makkelijk was en soms enorm eenzaam, maar tegelijkertijd was ik ook zo gelukkig. Ik leefde weer. Ik ging weer voelen, ging cursussen, workshops en opleidingen doen en kwam weer thuis.
Op mijn 35ste was startte ik mijn healingspraktijk op mijn 37ste werd ik natuurgeneeskundig therapeut en eindelijk was ik aan het doen wat helemaal bij mij hoorde. Mijn mediamieke vermogens gebruikte ik hierin zeker, maar ik liep er niet mee te koop.
En toen kwam er weer storm in mijn leven, wij verloren onze jongste dochter en zusje aan het eind van de zwangerschap. Isabelle Madelief had het syndroom van Down en een hartafwijking en haar ziel had besloten om het alleen bij de zwangerschap te houden. Een bijzondere periode volgde. Want uiteraard was ik intens verdrietig, boos en gefrustreerd, maar groter was de liefde die ik zo intens voelde. Tijdens haar bevalling mocht ik heel ver met haar mee. Voor mijn gevoel tot aan de hemelpoort en toen mocht ik haar loslaten. Maar dit was alleen maar een fysiek stuk. Isabelle en ik hebben elkaar nooit meer losgelaten en dat geldt voor iedereen in mijn gezin. Ik schreef een boek over Isabelle en mij en er was een enorme intense periode in het werken met de ziel.
Isabelle heeft mijn droom waargemaakt om me verder te ontwikkelen en met mijn grote liefde, kinderen, te gaan werken. Ik ging weer opleidingen doen en opende een kinderyogastudio en mijn praktijk veranderde in een praktijk voor kinderen & ouders. Daarnaast sloot ik me aan bij een mediumcirkel en ging een fluisteropleiding doen om meer handen en voeten aan mijn mediamieke vermogens te geven.Tussendoor was mijn oma nog steeds aanwezig en vroeg mij boodschappen aan mijn vader door te geven.
Toen twee jaar later, na Isabelle, mijn jongste zoon werd geboren, werd ik weer geconfronteerd met het werken met de ziel. Dit kind was anders en vroeg mij constant om volledig aanwezig te zijn, maar ook te voelen en af te stemmen. De eerste vier jaar met hem waren enorm intens, op ieder gebied en koste mij zo nu en dan mijn gezondheid. Een hartinfarct en een burn-out verder, met altijd het vertrouwen dat dit symptomen waren en dat het me niet mijn leven zou kosten, maar dat ik nog beter moest gaan luisteren naar mijn ziel.
En toen ging het jongste kind naar school, de studio en praktijk lopen fijn en ik word geroepen om mijn taak weer op te pakken. Er staan hele cirkels zielen voor mij klaar en vragen mij te luisteren en te fluisteren met als medium mijn lieve Isabelle.
Geef een reactie