ok al is de Lyme bij mij niet officieel gediagnosticeerd, ik heb inmiddels al zeven maanden heftige klachten en vooral veel pijn. En ook al doe ik het al zeven maanden heel rustig aan, heb ik mijn dieet aangepast, gebruik ik supplementen, kruiden, cbd olie en oertincturen en probeer ik stress te vermijden, de klachten nemen nog niet af. Bizar genoeg worden ze de laatste weken alleen maar heftiger. Ergens denk ik dat het de kou van de winter is of misschien hoop ik dat het de kou is, want dan weet ik ook dat er betere tijden aankomen.
Wat ik het allerlastigste vind van mijn lijf is dat het ergens niet meer van mij voelt, onbetrouwbaar is, altijd moe en pijn heeft, vooral in rust, maar dat ik er wel mee moet werken als yogajuf. Het allermooiste vind ik dat het ook snel weer healt en aanpast als ik met aandacht er naar toe ga en mijn lijf nodig heb.
Een moment wat ik graag wil delen vond zo’n twee weken geleden plaats. Het was op vrijdagochtend 25 januari 2019. Ik werd wakker en kon de linkerkant van mijn lichaam niet bewegen. Mijn linkerarm en linkerbeen deden niet mee en ik lag daar in bed en dacht alleen maar: ‘Chips, ik moet over twee uur lesgeven’.
Ik blijf rustig liggen en na een tijdje begint het tintelen, het gevoel van een slapend been en slapende arm. Langzaam komt er weer meer leven in en ik ga rustig bewegen. Na een warme douche lijkt alles het weer redelijk te doen alleen voelt het heel stijf en pijnlijk.
Twee uur later sta ik op de mat in mijn studio om les te geven. Voordat iedereen er is wil ik mijn lichaam voelen. Merken of er balans is en hoe het lichaam het doet. En ook al is het hartstikke stijf, doet het een beetje pijn, mijn lijf doet wel weer wat ik wil en dat vind ik bijzonder!
Een yogajuffie met een Lymelijf zorgt niet voor de mooiste yogaplaatjes, want ieder dag, bijna voor iedere les, gaat mijn lijf terug in stijfheid. In de loop van de les en tijdens de les voel ik ruimte en zachtheid, maar helaas is dat steeds maar van korte duur. Toch ben ik overtuigd dat ik dit moet blijven doen om mijn lijf te helpen, ook al is het vaak zo pijnlijk en vind ik het mentaal soms lastig te verdragen dat het lijf maar niet soepel wilt blijven. Maar ik doe het voor de momenten dat ik wel de zachtheid en de ruimte voel, want die zijn me zoveel waard
ps Een filmpje van mijn lijf die ochtend in de studio. Een stijf lijf, maar wel weer werkzaam.
Geef een reactie