Ziekteproces of helingsproces? Ik ga voor de laatste, die voelt zachter en lichter. En ik ben overtuigd dat alles wat je aandacht geeft groeit, dus ik geef aandacht aan de heling vanuit zachtheid en licht.
Bij het woord ziekteproces voel ik me zwaar, donker en alsof ik mijn eigen verantwoordelijkheid uit handen geef en afhankelijk ben van anderen, van factoren en alsof me iets zomaar overkomt.

Ik ben overtuigd dat mijn proces met Lyme me niet is overkomen. Tuurlijk had ik de tekenbeet nodig om het te activeren in mijn lijf, maar er moest iets gebeuren om echt tot stilstand te komen en andere keuzes voor mezelf te maken. En ook al waren er al diverse alarmbellen op mijn pad geweest, ik moest uitgeschakeld worden en mijn verantwoordelijkheid over mijn eigen leven nemen.

Nu probeer ik mezelf opnieuw uit te vinden en dat is een helingsproces, een heel pijnlijk maar o zo mooi helingsproces. En ik geniet er van. Niet van de momenten dat ik veel pijn heb, maar wel van het bewust worden wie ik ben, waar ik van geniet en wat ik belangrijk vind.

En zo merkte ik ook dat ik twee weken geleden, toen ik me ging verbinden met de acties van de lymeverenigingen, me daar eigenlijk niet prettig bij voelde. Zelfs me weer wat zieker ging  voelen. Ik sprak dit uit naar een goede vriendin en die gaf zo mooi aan: ‘Maar Man, dat resoneert ook niet met jou. Jij bent bezig met heling en dat op jouw eigen manier te doen. De acties van de verenigingen gaan over erkenning van de ziekte, onderzoek naar de ziekte en daar zit een andere resonantie aan vast.

Dit was meteen zo helder, dat ik per direct de schakel weer heb omgezet en me vooral bezig hou met mijn eigen proces, of het nou wel of niet word erkend door wie dan ook.
Zolang ik mezelf maar erken in welke hoedanigheid dan ook, dan komt het wel goed.

Helingsproces dus, dat is mijn ding